Reageren? Mail info@florisleest.nl.
Floris is filosoof, auteur en YouTuber. Hij maakt video's over boeken, lezen en het leven.
Het werk op deze site wordt gesteund door betaalde leden.
3 reacties
Dit boek is een van mijn favorieten. In de kern van dit boek zit liefde, de ongenaakbare liefde tussen Catherine en Heathcliff, maar dit is alles behalve een romantisch boek. Het is waar: Catherine en Heathcliff zijn verschrikkelijke mensen. Neem Heathcliff als voorbeeld: hij is een archetype van een duistere anti-held. Het werk is symbolisch en poëtisch geschreven. In hoofdstuk 9 zit een van de mooist geschreven liefdespassages die ik ooit gelezen heb, wanneer Catherine zegt: “I am Heathcliff” en “He is more myself then I am.” Ze zegt: “If all else perished, and he remained, I should still continue to be; and if all else remained, and he were annihilated, the universe would turn to a mighty stranger: I should not seem a part of it. My love for Heathcliff resembles the eternal rocks beneath: a source of little visible delight, but necessary: I am Heathcliff!”
Deze liefde die zo intens is en de persoonlijkheden zo duister; deze tegenstelling maakt het werk subliem. Je gunt iedereen in dit boek een warm en liefdevolle gezin, omdat je weet dat er diep van binnen liefde zit, maar ze zitten gevangen in een duister web waar ze onmogelijk uit kunnen ontsnappen. Maar wie wil nou een Catherine of een Heathliff in zijn omgeving? Niemand. Het werk is geen representatie van de beschaafde Westerse wereld, het is geen ideaal beeld van hoe de mens zou moeten zijn, het houdt ons geen spiegel voor. Het werk is benauwend. Na de dood van Catherine zegt Heathcliff: “May you not rest as I am living! You said I killed you – haunt me, then! Be with me always. I cannot live without my life! I cannot live without my soul!”
En het komt uit, hij wordt achtervolgd door haar en het maakt hem krankzinnig. Zij leeft in hem voort, zoals in hoofdstuk 9 geschetst wordt, en later in hoofdstuk 16. De liefde mag dan wel groot zijn, maar het is voornamelijk angstaanjagend. Het voelt als een opluchting als Heathcliff dood gaat. Wuthering Heights is complex. Het is geen hartverwarmend verhaal, maar het is subliem, overrompelend en van een woestend hoog niveau.
3 reacties
Dit boek is een van mijn favorieten. In de kern van dit boek zit liefde, de ongenaakbare liefde tussen Catherine en Heathcliff, maar dit is alles behalve een romantisch boek. Het is waar: Catherine en Heathcliff zijn verschrikkelijke mensen. Neem Heathcliff als voorbeeld: hij is een archetype van een duistere anti-held. Het werk is symbolisch en poëtisch geschreven. In hoofdstuk 9 zit een van de mooist geschreven liefdespassages die ik ooit gelezen heb, wanneer Catherine zegt: “I am Heathcliff” en “He is more myself then I am.” Ze zegt: “If all else perished, and he remained, I should still continue to be; and if all else remained, and he were annihilated, the universe would turn to a mighty stranger: I should not seem a part of it. My love for Heathcliff resembles the eternal rocks beneath: a source of little visible delight, but necessary: I am Heathcliff!”
Deze liefde die zo intens is en de persoonlijkheden zo duister; deze tegenstelling maakt het werk subliem. Je gunt iedereen in dit boek een warm en liefdevolle gezin, omdat je weet dat er diep van binnen liefde zit, maar ze zitten gevangen in een duister web waar ze onmogelijk uit kunnen ontsnappen. Maar wie wil nou een Catherine of een Heathliff in zijn omgeving? Niemand. Het werk is geen representatie van de beschaafde Westerse wereld, het is geen ideaal beeld van hoe de mens zou moeten zijn, het houdt ons geen spiegel voor. Het werk is benauwend. Na de dood van Catherine zegt Heathcliff: “May you not rest as I am living! You said I killed you – haunt me, then! Be with me always. I cannot live without my life! I cannot live without my soul!”
En het komt uit, hij wordt achtervolgd door haar en het maakt hem krankzinnig. Zij leeft in hem voort, zoals in hoofdstuk 9 geschetst wordt, en later in hoofdstuk 16. De liefde mag dan wel groot zijn, maar het is voornamelijk angstaanjagend. Het voelt als een opluchting als Heathcliff dood gaat. Wuthering Heights is complex. Het is geen hartverwarmend verhaal, maar het is subliem, overrompelend en van een woestend hoog niveau.
Dit is mijn lievelingsboek!!!!!! Zo duister en zo verschrikkelijk. En wél geweldig geschreven. Lezen? Ja natuurlijk!!!!
Jij bent niet goed.
Even serieus, wat vind je er zo geweldig aan geschreven? Ik zie het niet!!!! (Ook ik heb het uitroepteken gevonden).