Het gaat erom jezelf om telkens die vraag te stellen: welke waarde heeft dit voor mij?
Begin juni verdween mijn collega Nicolò Medici uit al onze gedeelde WhatsApp groepen. Ik belde hem in paniek op. Hij bleek niet overleden te zijn of nog erger, zijn liefde voor filosofie te hebben verloren, maar vertelde dat hij genoeg had van ‘dat achterlijk afleidende apparaat’. Hij had zijn prachtige Iphone 7 verkocht en stapte terug op een oerdegelijke Nokia 3310.
Tot op heden keerde hij niet terug naar de WhatsApp groepen. Hij gebruikt zijn vrijgekomen tijd met het schrijven van een essay voor de maand van de filosofie, getiteld ‘Rust: ontsnappen uit de greep van de smartphone.’ Ik sprak hem onder het genot van een kop warme chocolademelk over zijn beweegredenen en de uitdaging die hij iedereen stelt: 30 dagen zonder smartphone.
Allereerst, hoe kwam je tot de beslissing?
‘Ik had al meerdere malen de neiging gehad om mijn Iphone met een hamer kapot te slaan. Ik googelde een keer wat over Nietzsche en voor ik het wist was het anderhalf uur later en las ik over 19e-eeuwse stierengevechten in een noordelijke provincie van Venezuela. Ook leuk, maar ondertussen was ik vergeten wat ik over Nietzsche wilde weten.
En iedere keer dat ik lekker een boek aan het lezen was, trilde dat ding. Steeds maar weer. Je kunt niet kijken, maar telkens fluisterde een stemmetje in mijn achterhoofd: ‘maar wat als het belangrijk is.’ Dus ik keek toch. Maar het was nooit belangrijk. Want als het belangrijk is belt iemand wel.’
Je kunt je telefoon ook gewoon op stil zetten.
‘Dat heb ik geprobeerd, maar maakte het alleen maar erger. In plaats van alleen te kijken als die trilde ging ik nog vaker kijken, omdat het zou kunnen dat ik een appje, of mail, of tweet, of weet ik wat voor andere onzin, had. Het is een soort vreemde hoop dat er iets gebeurd. Het maakt niets eens uit wat. Iets.
Het is enorm naïef om te denken dat apparaten en software niet een bepaalde manier van gebruik afdwingen. Tijdens een familiediner lieten mijn neefjes en nichtjes hun eten koud worden door een kwartier lang te proberen de perfecte Instagramfoto van hun bord spaghetti bolognese te schieten. Uit frustratie pakte ik mijn telefoon en maakte ik op mijn beurt een foto van hoe iedereen alleen oog had voor zijn telefoon en deelde ik deze op Facebook met een cynisch tekstje. Pas later had ik de ironie door. In plaats van ze aan te spreken op hun gedrag, klaagde ik op exact die wijze waar ik commentaar op had.
Diezelfde nacht heb ik mijn Iphone op marktplaats gezet.’
Dat beviel dus?
‘Nee, helemaal niet. De eerste dagen waren zeer frustrerend. Ik heb talloze malen mijn Nokia uit mijn zak gehaald en daarna terug gestouwd omdat ik er niks mee kon. Geen WhatsApp. Geen nieuws. Geen Youtube. Geen Twitter. Niets. Niets om de tijd te doden.
Gekke uitspraak eigenlijk, de tijd doden. Tijd is het enige dat we hebben. Toch doden we telkens onze tijd door onze smartphone te pakken. Bij de tramhalte, terwijl we aan het koken zijn en sommige idioten zelfs achter het stuur. We spoelen een steeds groter deel van ons leven door, alsof het even waardeloos is als die “piraterij is een misdrijf” filmpjes waarmee vroeger iedere videoband startte. We zijn vergeten dat het oké is om je te vervelen.
Bertrand Russell verwoordde dit gevoel heel mooi:
Een generatie die geen verveling verdraagt, zal een generatie zijn van kleine mensen, van mensen die totaal vervreemd zullen zijn van de langzame processen van de natuur, van mensen in wie elke vitale impuls langzaam sterft, alsof ze bloemen in een vaas zijn.
Na een week werd het beter. Het klinkt gegarandeerd overdreven, maar dagen voelen nu zoveel langer. Eenmaal per dag werk ik op mijn laptop mijn e-mail bij. Nogmaals, als het belangrijk is belt iemand wel. En met vrienden spreek ik gewoon af.’
Een telefoon is veel meer dan een communicatieapparaat. Hoe zit het met Google Maps bijvoorbeeld? Dat vind ik enorm handig aan mijn telefoon.
‘Vraag eens iemand de weg. Mensen hebben meer dan 200.000 jaar overleefd zonder smartphone.’
Daarmee vergeet je dat de samenleving zo is ingesteld dat we steeds meer verwachten dat mensen overal toegang hebben tot het internet. Er zijn vast wel zaken die je nu mist. Wat dacht je van 9292?
‘Lees de borden. Als je zo doorgaat komt er vast iets waarop ik moet zeggen: ‘ja, daarin bood de smartphone een uitkomst. Dat is onhandiger geworden’. En dan denk je, ‘zie je wel, leven zonder smartphone is niet te doen’.
Maar die gedachtegang is oneerlijk. Je weegt een klein ongemak zwaarder dan al wat het oplevert. Ik heb geen idee wat voor jou beter is, smartphone, gewone telefoon of helemaal niks. Maar jij ook niet tot je het werkelijk probeert. Dus plug je sim-kaart eens in een oude telefoon. En niet een dag, maar een maand. Als je een alcoholist een dag zijn drank afneemt zal die het ook alleen maar kut vinden. Na een maand is hij je wellicht dankbaar. Tot die tijd heb je geen idee. Je kunt slechts speculeren.’
Waarom denk je dat er zo weinig anderen zijn die een soortgelijke beslissing als jij maken? Ik ken verder niemand die zijn smartphone heeft ingeruild voor een telefoon zonder internet.
‘In mijn essay stip ik drie verweven oorzaken aan.
De eerste is FOMO (Fear Of Missing Out), we zijn doodsbang om niet mee te doen, om iets te missen en de smartphone belooft je – compleet onterecht – dat je niets hoeft te missen.
Ten tweede zit er natuurlijk een enorme marketingmachine achter smartphones. Er wordt ontzettend veel geld aan verdiend. Ze maken ze ook bewust zo dat ze na twee jaar kapot zijn, zodat je een nieuwe moet kopen.
Ten derde heerst er een misplaatst idee van vooruitgang. We verwarren vaak kwantitatieve vooruitgang met een kwalitatieve vooruitgang. Technologie heeft enorm veel zaken kwantitatief verbeterd. Auto’s rijden sneller dan paarden lopen en we hebben meer voedsel en grotere huizen dan ooit tevoren. Dat is kwantitatieve vooruitgang. Waar het echter om draait is onze kwalitatieve ervaring. Vinden we een snellere wereld wel prettiger? Zorgt een groter huis voor een betere beleving, of juist voor meer afstand tussen de bewoners?
Kijk, ik voer geen anti-technologisch verhaal an sich. Pleur een gemiddelde Nederland maar een week in een bos – een echt bos, niet zo’n aangelegde rij bomen met nette paden wat we tegenwoordig alleen nog maar kennen – zonder hulpmiddelen, binnen een week is die dood.
Zonder lenzen ben ik stekeblind. Oftewel, techniek hebben we nodig. Maar dit betekent niet dat we alle nieuwe technieken klakkeloos moeten adopteren.
Was mijn Iphone 7 naast kwantitatief beter dan mijn Nokia 3310 (behalve op levensduur en batterijtijd) ook kwalitatief beter? Nee. En die kwalitatieve ervaring is waar het om draait – en die is altijd persoonlijk. Dat kun je alleen ervaren door het mee te maken, door het te proberen.
Dus probeer het eens, dertig dagen zonder smartphone. Je hebt niets behalve je ketenen te verliezen. En misschien een paar halve vriendschappen.’
Update (27-09-20): Ik ben nu zelf 3 jaar zonder smartphone. Tijd voor een filmpje (en een nieuw experiment):
33 comments
Ik, gepensioneerde ICT-er van 77 jaar oud, heb gisteren besloten mijn Flip 4 smartphone op te bergen in een la en mijn oude Nokia C2 weer op te laden.
Als techneut ben ik op zich wel geïnteresseerd wat een smartphone allemaal kan. Bovendien zag ik gebeuren dat steeds meer zaken op basis van een smartphone-app gaan, zoals bijv. je rijbewijs verlengen. Daarom had ik er een aangeschaft.
Inmiddels wet ik behoorlijk goed hoe het ding in elkaar zit en hoe je er mee om moet gaan.
Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het een veel te dure pc met een veel te klein schermpje zonder toetsenbord en muis is. Verder zijn de ongevraagde actie, c.q. piepen/geluiden die het ding soms zo maar produceert hoogst irritant.
Verder is het verslavende aspect hoogst bedenkelijk.
Als ik anderen met de smartphone in hun hand geplakt met het hoofd gebogen krijg ik diep meelij met ze. “Zo wil ik niet eindigen”, heb ik mij zelf voorgenomen.
Gelukkig heb ik mijn ouwe trouwe Nokia c2 nooit weggedaan, dus het was een kwestie van opladen en chip wisselen, en daar was ie weer, mijn oude vriend de Nokia. Het was een gevoel van bevrijding. Alleen nog maar bellen en gebeld worden en soms wat sms-jes, dat is alles.
Een smartphone is zo slim niet eigenlijk, als je gaat ontdekken wat voor invloed het ding op je heeft. Ik heb er ook al jaren 1 hoor en vraag me soms af of ik niet beter af ben met een ouderwetse gsm zonder internet? Zonder AH app ? zonder Telegram ? Heb ik dat wel nodig? Hoe begon het ooit? Oh ja……we moesten bereikbaar zijn! Daarom kocht ik voor bijna 0 gulden een Motorola. We moesten immers gewend raken aan een mobiele telefoon. Wij allemaal! “Dan kun je altijd bellen, al ben je onderweg” . “Super handig!” Steeds vaker vergeet of “vergeet” ik die mobiele telefoon. Moet je bellen in de natuur? Naar een scherm turen, terwijl je je poedel uitlaat? Moet je bellen op straat? In de winkel, waar ook andere mensen zijn? Een meisje of jongen aan de kassa is ook iemand. Ik maak zelf altijd een praatje juist. Contact leggen doen we via een scherm; hoe smart? Hoe arm ? Moet het geen POORphone heten?
Ten eerste goed om dit bericht lezen! Ik ben een man van 24 jaar en ik vind het zeker fijn dat er ook mensen zijn die inzien dat een smartphone heel veel nadelige effecten heeft. Zelf ben ik bijna altijd tegenstander van de smartphone geweest. Dit komt doordat het niet alleen verslavend werkt, maar ook je gezondheid zowel geestelijk als fysiek kan aantasten.
Ik ben zelf ook geen fan van sociale media, wat ik vind dit allemaal tijdverspilling. Het meeste waar ik me aan irriteer is dat mensen bijna overal hun smartphone gebruiken en dan denk ik zelf “doe dat lekker thuis in je eigen tijd”. Ik heb gelezen over jouw bericht en ik herkent dit ook. Zelf heb ik toch wel een smartphone, maar ik ben wel van plan om een GSM klaptelefoon in de toekomst te gaan gebruiken. Ik ben gelukkig zeker niet verslaafd aan de smartphone. Ik hoop zeker dat meer mensen deze stap zullen maken.
Het enige wat ik goed vind aan de smartphone is dat er een camera is, waarmee je foto’s kunt maken en ook handig is om mee te nemen.
Hallo,
Ook ik een eind-dertiger die dit schrijft in juni 2021 zit nog lekker zonder smartphone ( die ik in 2015 vaarwel zei).
Voel me hier nog goed bij en alles is, in ieder geval voor mij nog goed te doen op de pc thuis en met een toestelletje voor allleen bellen/sms onderweg.
Groeten Flufje
Ik lees dit artikel in bed, op mijn smartphone. Ik leg mijn telefoon weg en ik kan nog steeds niet slapen, hoe slecht is dit wel niet wat wij allemaal iedere avond weer doen.
Het idee om mijn smartphone weg te doen, heb ik al langer en nu ga ik het ook doen. Ik heb een Nokia besteld, oud type maar nieuw modelletje, prepaid kaartje gbsteld en klaar. Terug naar het oude vertrouwde.
Jammer genoeg heb ik voor mijn werk nog een smartphone nodig dus 100% er vanaf stappen gaat niet. Ik zal deze smartphone wel zo minimalistisch instellen zodat deze echt puur zakelijk gebruik wordt overdag. In de avond en weekend uren, uit dat ding.
We gaan het zien…. 🙂
Ik heb nooit een smartphone gewild (wel een gewone GSM) omdat ik niet wil behoren tot het slavenvolk van ‘big brother’.
Als ex computerontwerper ben ik niet tegen technologie, wel tegen de waanzin van de overheersing door technologie. De smartphone met al zijn exploten is een schoolvoorbeeld van kuddegedrag. Niet aan mij besteed. Ben ik een uitzondering? Wellicht, maar graag dan. Geen smartphone hebben ervaar ik als een bevrijdend geschenk aan mijzelf.
Beste Rens,
Ik ben het helemaal met je eens. Ik had eind jaren ’80 als een van de eerste een GSM, puur uit zakelijk belang om te bellen.
Ook had ik een van de eerste laptops, loodzwaar en behoorlijk lawaaierig.
Een smartphone is aan mij ook niet besteed. Ik heb geen behoefte aan alle zogenaamde wetenswaardigheden, die me worden opgedrongen.
Ik voel het ook nog steeds als een bevrijdend geschenk, dat ik er geen heb. Ook op mijn werk weiger ik er gebruik van te maken, tenzij de baas alles betaalt.
Ik wil dus ook een doodgewone gsm. Waar te koop?
Ik heb vorige week besloten geen smartphone meer te nemen.
Ik heb dezelfde nokia als jij gebruikt(e). Die had ik al liggen, en nu gaat hij aan. Ik heb al eerder een poos zonder smartphone geleefd, en het zelfde tussentijdse experiment gedaan als jou.
Mijn conclusie:
Een smartphone verleid continu. Als mens maak je de keuze steeds opnieuw: pak ik hem , kijk ik, of laat ik hem liggen?
Het is als Covid. Je kunt 99 keer op 1,5 m. afstand blijven maar het virus is consistent. Het biedt zich ook 100 keer aan. En als je 1 keer niet waakzaam bent, dan ben je toch besmet.
Mensen zijn emotionele wezens. Computers zijn continu consistent.
Dan maak ik de keuze om consistent te zijn, door het apparaat niet te nemen waardoor het keuzeaanbod verwijnt.
Wat een rust, wat een aandacht, wat een gezondheid.
Helemaal terecht … een smartphone is werkelijk een verslaving aan het worden en de meesten hebben het niet eens door… het ergste waar ik me aan irriteer is dat al die smartphones zo lek als een mandje zijn …niet eens alleen op software level maar in de hardware zijn er allerlei backdoors gecreëerd waardoor je eigenlijk simpelweg met een spionage instrument loopt … alles wat prive is geven we gratis weg en we velen hebben dat niet eens door. Het is eigenlijk belachelijk voor woorden als je erover na denkt.
He Floris,
Interessant.
Ooit had ik social media, maar inmiddels al een tijdje niet meer.
Ik denk dat er zeker voordelen kunnen zitten aan het hebben van een smartphone, maar dat is denk ik per individu verschillend.
Ik heb mij een hele poos onrustig gevoeld bij het hebben ervan. Heb van alles geprobeerd van internet uitzetten etc etc. In principe zijn er naast smartphone heel veel andere mogelijkheden van communicatie en t is maar net welke keuzes je daarin maakt. De laatste tijd merk ik dat ik rustig wordt van de gedachten om alleen een telefoon te hebben om te bellen. Misschien veranderd dit ooit wel weer, maar nu voelt dat zo.
Ook ik heb ermee geworsteld om bepaalde vormen van chats volledig te laten, echter sluit ik mijzelf daarmee ook volledig buiten. Bellen vind ik bovendien fijner. Wat ik nu wel heb is een oude telefoon en een nieuwe tablet. Want ik heb op de tablet bepaalde apps waaronder een chat. Dat werkt gewoon ook in combi met mijn oude internetloze telefoon. Een tablet neem ik niet overal mee naar toe en ik kijk er ook niet dagelijks op zoals dat wel bij mijn smartphone het geval was…. eigenlijk is het een combi van 2 werelden, waarbij ik zowel balans voor mijzelf creëer tussen de rust en dergelijke enerzijds en toch de drukte anderzijds……
Wat goed dit artikel en wat fijn dat er meerdere mensen zijn, zoals ik!
Altijd ouderwetse GSM gehad, Samsung ‘met klep’. Laatste tijd ging de oplader haperen en ik weet dat ik een keuze moet maken of niet. Ik heb een Iphone van mijn werk, gewoon af en toe appje met collega en internet nieuws lezen. Maar prive? Voor mij never ever een Iphone en ik heb ook geen Facebook of Insta of Tinder of Grinder (ieks!!) of hoe die belachelijke flauwekul ook moge heten. Vooral niet volgbaar zijn
voor mij maar vrijheid! Ik zeg ook altijd: als mensen (naasten) iets van mij willen weten, bellen ze me en kunnen we kletsen of afspreken. Of stuur je snel even SMS (Short Message Service!). Nu heb ik een ‘nieuwere’ Samsung met klep (lekker klem zetten tussen oor en schouder), gelanceerd in 2013, simonly en simlock vrij, met oplaadkabel en batterij en 2G blijft in de lucht, supermooi! Ik ben blij dat ze deze GSM-etjes nog hebben en hoop dat dit zo blijft, sterker nog dat we terug gaan naar de tijd voor de Iphones. Want eens geloof ik, stort dit allemaal in, dit Iphone gedoe. (Ik ben ook fel tegen 5G overigens). Ik zou niet willen ruilen met mensen die hun identiteit laten afhangen van een Iphone.
Goed artikel, erg fijn te mogen delen.
Hoi!
Ik vraag mij af waarom je niet gewoon alle apps van je smartphone hebt gehaald? Ik snap dat je hem in het vuur hebt gegooid, fantastisch! Maar in principe heb je dan toch alles wat je wilt van een telefoon? Bellen, sms, camera en toegang tot internet. Of ben ik nu flauw..
Ik vind het flauw, maar ik ga het wel overwegen aangezien ik alleen maar een koelkast heb liggen. Elke keer antenne uitgooien kan mooie momenten opleveren.
Bedankt voor de inspiratie!
53 jaar, Ik heb nog nooit een mobiel, laat staan smartphone gehad. Moet zeggen, ben gelukkig en voel me erg vrij. Het enige irriterende in deze corona-tijd, dat er verwacht word dat je er één hebt. ( menukaart restaurant, tickets voor musea kopen, een app voor dit en dat, etc… ) Het voelt aan als discriminatie als je er geen hebt.
Wat fijn om dit van jullie te lezen. Een aantal jaar geleden moest ik van een werkgever zo’n prutfoon. Ik had hem zelf niet. De telefoon moest ik zelf aanschaffen. Nadat ik ontslag had genomen bood ik de werkgever mijn telefoon aan, maar deze hoefde hem niet. Daarom heb ik deze, nadat ik het abonnement opgezegd heb weggegeven. Nu heb ik alleen nog mijn oude vertrouwde nokia. Heerlijk. De rust is weergekeerd. Om een beetje bij te blijven kijk ik af en toe een journaal en lees ik een al gelezen exemplaar van een krant via een familielid. Ouderwets het best!
Ook ik wens geen op afstand bestuurbaar poppetje te worden, of track and trace pakketje. Fijn dat meer mensen dit hetzelfde voelen.
Ik zit al een aantal jaar zonder smartphone vanwege armoede. Hij ging stuk en een nieuwe vind ik het vele geld niet waard. Ik heb nu een 30 euro dingetje van de Blokker. Hij kan niks anders dan bellen en SMS’en, maar heeft dan weer wel een USB-poort voor gemakkelijk opladen.
Alle afleiding mis ik totaal niet. Heerlijk is het. Ook het opladen is minder belangrijk, de batterij gaat een week mee voor hij leeg is, dus kan het geen kwaad als ik het een keer vergeet.
I merk wel dat contacten vaak niet bereid zijn een beetje meer moeite te nemen om met mij in contact te komen voor minder belangrijke dingen. Bijvoorbeeld een leuke foto of link die ik voorheen op whatsapp ontving, wordt nu gewoon niet meer opgestuurd. Bellen en SMS’en kan, en ik heb natuurlijk ook e-mail op mijn PC, maar dat gebeurt dus niet.
Een ander probleem is dat ook zonder smartphone mijn whatsapp-account gewoon actief bleef. Ik kreeg klachten dat ik niet reageerde op vragen, niet alleen van vrienden maar ook wanneer ik dingen op marktplaats probeerde te verkopen.
Ik heb een smartphone van een vriend moeten lenen om mijn account uit te schakelen, dat kon op geen enkele andere manier.
Lees eens het boek “Digital Minimalism” van Cal Newport, dat gaat ook over dit onderwerp. Newport legt de nadruk op bewust gebruik, waarbij de smartphone kan blijven, maar dan op een manier die minder storend en afleidend is.
PS Zo leuk, om je artikelen te hebben ontdekt! Ik filosofeer heel de dag door, in m’n hoofd. Tot voor kort dacht ik dat iedereen zo dacht. Niet dus. Velen vinden mijn manier van denken ‘wollig’. Heerlijk om zo nu en dan meer ‘wollig-denkenden’ tegen te komen!
Welkom, zou ik zeggen, bij de wollig-denkenden. (Die lekker laat reageren op hun reacties, want ze hebben toch alle tijd.)
Die neiging, om je smartphone kapot te slaan, is zo herkenbaar. Ik heb de afgelopen jaren meer dan eens mezelf weerhouden van het kapot gooien van mijn smartphone. Ik was de laatste in de familie die z’n gsm vaarwel zei en zich vanaf dat moment bekeerde tot het ‘smartphone-geloof’. Anderen gaven me het gevoel dat je niet zonder smartphone kán en dat het min of meer a-sociaal is geen WhatsApp te hebben. Ik ben me in de afgelopen jaren steeds meer zo gaan voelen zoals de meeste smartphonegebruikers zich, uitgaande van hun expressie, blijkbaar voelen. Ik zie afgematte mensen, zonder vuur in hun ziel. Mensen die niet leven, maar zich láten leven. Ze worden op afstand bediend d.m.v. hun smartphone. Het gaat zo geleidelijk dat ze het niet eens door hebben. En als je hen een spiegel voorhoudt reageren ze boos en verongelijkt, alsof je een junk z’n stuff af wilt pakken. Boos, omdat ze wéten dat ze het niet nodig hebben. Omdat ze wéten dat ze willen minderen met smartphonegebruik. Maar het lukt ze niet.
” …in wie elke vitale impuls langzaam sterft, alsof ze bloemen in een vaas zijn.” Treffender kun je het niet benoemen.
Ik heb me nooit zo ver mee laten trekken in het smartphonegebruik maar wel verder dan mij lief is. En gisteren was de neiging om ‘m kapot te gooien daar weer. Ik twijfelde nog even (want was het niet idioot om te doen en is dat DING niet onmisbaar??). En toen smeet ik ‘m op de grond. Ik heb een goedkoop toestel en i.t.t. de dure varianten en merken is dit ding onverwoestbaar. Tig keer laten vallen en zelfs geen krasje. En ja, hij ging gewoon weer aan… Er was flink wat smijtwerk voor nodig om ‘m niet meer te kunnen gebruiken (hij gaat nóg gewoon aan. Alleen reageert-ie niet meer op het vegen op het scherm). Ik voel me bevrijd. Het enige wat er nu in mijn hoofd maalt is de kritiek die ik ga krijgen van mensen die denken dat een smartphone een soort van beademingsapparaat is. IK ben de aso, de party pooper, de dwarsligger en alles wat ze verzinnen om mij te manipuleren zodat ik -hopelijk- weer een smartphone aanschaf ter genot van henzelf (‘want anders moeten we je h e l e m a a l bellen!’). Om het nog maar niet over organisaties als banken en scholen te hebben want die zien liever ook geen mensen die zélf nadenken i.p.v. een deel van het hersenwerk over te geven aan een apparaat. ‘Smart phones are for dumb people’ en was je nog niet dom dan laat je je dommer en volgzaam maken. Het past bij de geest van deze tijd, van die van de massa in elk geval. Nee, niet enkel van deze tijd… Al eeuwenlang proberen mensen die zich leiders noemen de massa te bewerken. Zo subtiel dat de meesten niet doorhebben dat ze worden gemanipuleerd. De voorspiegeling dat het beter voor ons is, we niet zonder kunnen en ondertussen worden we beter controleerbaar, zijn we als slaven.
Beetje zwaar einde van mijn -veel te lange- reactie misschien, 😀 voor iemand die gewoon intens verlangt naar de rust, oprechtheid, gezelligheid, overzichtelijkheid en levendigheid van voor het smartphone-tijdperk.
Heey,
Ik heb vorig jaar mijn smartphone ingeruild voor een gsm. Ik wild te kijken hoe het ging zonder smartphone en dit beviel me goed en ik heb er geen spijt van. En jah er zit genoeg op, agenda, mp3 speler bluethoot, wekker en taken lijst ( hoezo alleen bellen en smsen?)
Natuurlijk soms is het net handiger dat je snel iets kan opzoeken maar e kunnen inderdaad zonder voor veel dingen is wat anders voor ( tomtom,bordjes bij bushalte,de weg vragen aan iemand in de stad etc) en heel herkenbaar hoe afhankelijk we zijn geworden van de smartphone en zo.
Ik mis hem niet niet echt of zo
Ha, dan kan die van jou meer dan die van mij. Wekker wel trouwens, enige andere functie die ik inderdaad gebruik. Welke heb je?
ik heb de nokia 3310
Wat een leuke weblog is dit, en wat een mooi betoog; en ik zeg er van A tot Z amen op! Alhoewel ik niet helemaal ervaringsdeskundige ben, moet ik toegeven, want ik heb zelfs nog nooit een smartphone gehad. En dat wou ik ook graag zo houden. 😉 Qua gadgets ben ik ergens rond mijn 27e, in 2004, stil blijven staan, geloof ik, ook al heb ik al ge-e-maild rond 1992, toen nog bijna niemand in Nederland wist wat internet was. De remmende voorsprong, vermoed ik… 😉
Ook aan sociale media ben ik nooit begonnen, alleen aan een passief linkedin-account, dat is soms wel eens handig. Maar verder? Noppes. Elke keer als mijn lieve collega’s me semi-spottend mededelen wat ik nou toch weer heb gemist (meestal een kattenfilmpje of een babyfoto), als enige collega die niet in de whatsapp-groep zit, word ik weer een beetje standvastiger om er nooit aan te beginnen… Mijn oude nokiaatje begin inmiddels echter wel wat kuren te vertonen, en zomaar een telefoon van Marktplaats plukken doe ik liever niet. Maar ik heb geruchten gehoord dat de aloude Nokia 3310 weer helemaal up-to-date is gemaakt, en opnieuw verkocht wordt (?). Ben heel benieuwd, misschien wordt die het wel! Om mijn hippe collega’s en vrienden te dissen 😉
Dank voor de aardige woorden :-). Inderdaad is de Nokia 3310 weer beschikbaar, maar hij schijnt toch wel op het internet te kunnen (las ik zo snel, ergens). De oude, oude nokia is wat dat betreft de veiligste optie!
Je mist het niet, wat als het belangrijk genoeg is, vertellen je collega’s het. Het zoveelste bord spaghetti op social media vertellen ze je niet, maar als iemand bevallen is, wel. Het perfecte filter toch, zoals vroeger in het klooster de nonnen en de paters van de overste een kort nieuwsbulletin kregen.
Precies.
wat leuk om te lezen en hoe herkenbaar! ik heb vorige week besloten om mijn telefoon overdag thuis te laten zodat ik beter kan werken tijdens werktijd en thuis echt thuis kan zijn. een verademing! en ik wil eigenlijk weer meer tijd in vriendschappen steken door wat vaker te bellen, dat was ik helemaal verleerd. Ik word er een leuker mens van dus raad het iedereen aan. en nee, het uitzetten of vliegtuigstand of wat dan ook helpt niet als je telefoon in de buurt is en je niet eerst de FOMO (dat is de sleutel) hebt overwonnen. Want alleen al de gedachte dat er een berichtje op je zit te wachten maakt onrustig. Ik raad het iedereen aan om even te ontsnappen aan het altijd bereikbaar en altijd beschikbaar zijn in deze gehaaste wereld. Even terug naar jezelf. Want dat is het ook: even weer tot jezelf kunnen komen. En hoe kom ik nu bij jou terecht? Omdat ik mezelf de vraag begon te stellen: jezelf overdag onbereikbaar maken voor anderen, is dat raar? egoistisch? Nee! is mijn antwoord, want overdag ben je zoals 20 jaar geleden ook gewoon aan het werk en dus onbereikbaar en niet schijn-bereikbaar. En na het werk ben ik echt vrij. Dus ik ben veel gezelliger en ik ga je echt een keer bellen, in plaats van appen. Meer kwaliteit dan kwantiteit! dankjewel dat ik de idioot mag zijn die zich onttrekt aan de idioterie van alledag.
🙂
Na het lezen van het artikel, dacht ik : ik meld even dat ik ook nog steeds werk met een oude Nokia prepaid uit het fossiele tijdperk: zeer bewuste keus. Andere heb ik nooit gehad, want ik zag de bui al snel hangen jaren geleden.
Ik ben sowieso geen type om snel, bijna gedachteloos achter de laatste hypes aan te rennen en ook bij deze dacht ik jaren geleden: heb ik zo’n ding echt nodig? Het antwoord was “nee” en internetten doe ik gewoon op mijn computer net als online-bankieren. Ik zit niet op de groepsapp van mijn werk (onderwijs) en volgens mijn collega’s mis ik niets: het dagelijks geleuter, de sensatie-foto’s gaan allemaal langs me heen, heerlijk rustig. Ik praat er niet over mee, maar dat deed ik toch al niet!
In mijn oude Nokia heb ik vorig jaar een nieuwe batterij gezet, dat was nodig en hij doet precies wat ik wil: bellen, gebeld worden en sms’jes versturen. Fotograferen kan er ook mee, maar dat doe ik nooit.
Laatst las ik dat nogal wat dertigers met een I Phone-verslaving een oude Nokia hebben gekocht en voortaan gebruiken, dus ondanks dat ik een stuk ouder ben, is het ook nog hip! Daar doe ik het niet voor, ik vind altijd rust en tijd voor andere dingen, want mijn mobiel staat ook nog eens regelmatig uit.
Ik hou tijd en geld over voor dingen die mijn interesse wél hebben!
Zo heb ik ook geen auto, geen design-meubels enz. Niet nodig!
Ouderwets is niet de juiste typering, veel meer onconventioneel.
Ik vind het bizar, aangrijpend en levensecht dat er tegenwoordig filmpjes circuleren waarin kinderen hun ouders confronteren met hun telefoonverslaving en veel te weinig aandacht voor de kinderen zelf.
Dat is pas ziekmakend gedrag, niet mijn oude Nokia!
Ik identificeer me niet met mijn spullen.
Ha, heerlijk. Dank voor het delen. En zo zie je maar hoe het oude vrijwel altijd weer hip wordt.
Wat een tof bericht om te lezen. Ik ben aan het googlen geweest om te kijken of er nog telefoons zonder smart-functies bestonden. Ik overweeg namelijk ook om mijn smart-phone de deur uit te gaan doen en te gaan ervaren hoe het bevalt zonder. Toen kwam ik jouw verhaal en bericht tegen. Heel inspirerend en bevestigend ook op wat ik voel en ervaar rondom dit thema. Dank je wel voor het delen! Lieve groet Anne
Internet staat vol met oude types mobiele telefoons, dus zonder smartfuncties en bij het gigantisch grote internetbedrijf met het blauw/witte logo zijn nog vele soorten batterijen te koop.
Op Marktplaats worden dergelijke apparaten ook aangeboden. Zou ik zelf niet doen, omdat je vaak de voorgeschiedenis niet weet, een soort: garantie tot aan de deur. Ik heb al vaker berichten gelezen van mensen die niet of niet meer met hun smartphone in de weer willen zijn.
Psychologiestudenten die een tijdje stoppen bij wijze van experiment.
Of mensen die het doen zoals ik: eigen keus en autonomie.
Staat allemaal op internet, ha, ha! Maar ik weet het ook van mensen uit mijn omgeving en vooral mijn eigen ervaring: heerlijk rustig! Je hoeft niet altijd met de buitenwereld verbonden te zijn, maar bovenal wel met jezelf!
Ha Anne,
Dank voor je aardige woorden :-). Inmiddels al slimfoonloos?